Visie

Algemene Visie VLOK-CI

VLOK-CI is een Vlaamse vereniging van en voor ouders van dove en slechthorende kinderen en heeft respect voor ieders situatie en communicatiekeuze (gesproken taal, VGT, Nederlands met Gebaren, ondersteunende gebaren, gebruik van lipbeeld,…). Een goede commmunicatie, onder welke vorm ook, is immers essentieel voor elk kind. Toch streven wij als oudervereniging ernaar onze kinderen zoveel mogelijk te laten participeren aan de horende maatschappij omdat dit hun heel wat perspectieven biedt, zowel op sociaal vlak, op vlak van studies, werkgelegenheid, enz. Dat dit voor velen onder hen nu ook daadwerkelijk mogelijk is, is o.a. te dankenaan de spectaculaire evolutie van de hoogtechnologische hoorapparatauur die we de laatste decennia kennen, en in het bijzonder van het CI. Zo is, ook door de vroege gehoorscreening van alle pasgeborenen en de vroegtijdige therapieën, de populatie jonge dove en ernstig slechthorende kinderen de laatste 10-20 jaar enorm veranderd. Van alle kinderen die bij de geboorte een ernstige bilaterale slechthorendheid/doofheid heeft, draagt vandaag in Vlaanderen ruim 90% een cochleair implantaat. Mede hierdoor kunnen deze kinderen vaak veel vlotter tot een goed spraakverstaan komen en leren ze gemakkelijker de gesproken taal. Deze betere kennis van het Nederlands heeft eveneens tot gevolg dat steeds meer dove en slechthorende kinderen overschakelen naar het gewoon onderwijs.

Omdat bovendien 90% van de dove kinderen in een horend gezin geboren wordt en zij over het algemeen opgroeien in een bijna overwegend horende omgeving, is een cochleair implantaat voor de meeste (horende) ouders dan ook een logische keuze voor hun doof kind. Het CI helpt deze kinderen immers zich minder geïsoleerd te voelen en voldoende toegang te krijgen tot onze maatschappij om zo de kansen op een optimale ontplooiing te vergroten. Dat binnen deze context ook het contact met lotgenoten en het gebruik van andere communicatiemodi zoals o.a. spraakafzien, ondersteunende gebaren, Nederlands met gebaren en ook VGT nuttig, verrijkend en soms noodzakelijk kunnen zijn, spreekt voor zich.

Voor wat VGT betreft, kan van (horende) ouders echter niet verwacht worden dat zij hun doof kind in VGT opvoeden, o.w.v. de simpele reden dat de meeste (horende) ouders deze taal niet machtig zijn. Zij zouden VGT namelijk maar als tweede, derde,… taal meer kunnen leren. Een eerste taal kan men slechts in de vroege jeugd verwerven. Enkel dove kinderen van dove ouders die VGT zelf ook als eerste taal hanteren, zijn in staat om VGT als moedertaal te verwerven.
Ondanks de mogelijkheden die een CI biedt, zijn wij er ons ten zeerste van bewust dat een cochleair implantaat niet alle problemen oplost en elke CI-gebruiker altijd ‘slechthorend’ zal blijven. Voldoende begrip, ondersteuning en middelen zijn voor hen, net zoals voor de vele slechthorenden in Vlaanderen, dan ook uiterst noodzakelijk. In die zin blijven wij op verschillende fronten ijveren voor onze doelgroep.

Voor wat onderwijs betreft, vinden wij het belangrijk dat elke leerling met om het even welk gehoorverlies, gedurende zijn/haar volledige schoolloopbaan, moet kunnen terugvallen op de voor hem/haar noodzakelijke, professionele, indien nodig, individuele begeleiding. De know-how van het buitengewoon onderwijs blijft hierbij essentieel. Ook moeten ouders voldoende betrokken worden en medezeggenschap hebben bij alle beslissingen betreffende het schooltraject dat hun kind aflegt. Zij moeten ook op elk moment ergens terecht kunnen met hun vragen, klachten en/of bekommernissen.Tenslotte moet er werk gemaakt worden van het tot stand brengen van een schrijftolkenstatuut en een degelijke schrijftolkopleiding zodat de kwaliteit van de schrijftolken eenzelfde niveau kan bereiken als dat van de VGT-tolken.

Voor wat betreft het buitengewoon onderwijs, moet elk kind dat er nood aan heeft, hier toegang toe kunnen krijgen en dient ook in deze onderwijssetting gestreefd te worden naar een zo hoog mogelijke kwaliteit.

Op vlak van media en cultuur, vinden wij de verdere uitbreiding van het ondertitelingsaanbod, en dit zeker ook voor de Vlaamse bioscoopfilms, noodzakelijk. Een maximale toegankelijkheid van o.a. theatervoorstellingen, tentoonstellingen en andere culturele activiteiten is eveneens wenselijk.

Op gebied van sociale zekerheid, dient er een rechtvaardig en eenduidig systeem uitgewerkt te worden voor het bepalen van de verhoogde kinderbijslag en de integratietegemoetkomingen. Ook op vlak van werkgelegenheid moeten onze dove en slechthorende jongeren voldoende kansen krijgen om een volwaardige plaats op de arbeidsmarkt te kunnen verwerven. Daar wij communicatie, onder welke vorm ook, belangrijk vinden, gaan wij ervan uit dat ook ‘horen’ een ‘recht’ is. Daarom zou de terugbetaling van een tweede implantaat, eveneens na de leeftijd van 12 jaar, in alle gevallen waar dit een absolute meerwaarde betekent, mogelijk moeten zijn. Ook de mogelijkheid tot terugbetaling van bv. hersenstamimplantaten, kosten m.b.t. BAHA en van andere technische ondersteuningsmiddelen, enz. moet onderzocht worden. Op medisch vlak dient er gestreefd te worden naar een kwalitatieve en degelijke begeleiding van zowel de dove/slechthorende kinderen/jongeren zelf als van hun ouders. Hierbij dienen zij te allen tijde op een zo juist mogelijke, objectieve en duidelijke manier geïnformeerd te worden en moeten zij steeds met het nodige respect behandeld worden.

Visietekst ‘Geïntegreerd ONderwijs voor kinderen met een auditieve beperking: Wensen en uitdagingen’

Als oudervereniging werkten wij ook mee aan de teksten van het M-decreet en schreven wij eveneens een reactie op de talennota van minister Pascal Smet.
Deze reactie kan u hier lezen.

Visietekst ‘Mijn kind is doof, CI en identiteitsontwikkeling’